Het hoeft geen betoog dat het kerkbezoek de laatste jaren sterk achteruit is gegaan. Minstens evenredig daalde ook het aantal priesters en het aanbod aan kerkdiensten per parochie.

Toen het – vooral zondagse – kerkbezoek nog als een ware verplichting werd gezien hadden de meeste kerkgangers ook een gebedenboek, een “missaal” bij zich. De missen werden nog in het latijn opgedragen. En om toch enigszins de intentie van de viering te kunnen mee volgen, kon het missaal een zekere leidraad zijn.

Het was niet zelden ook de gewoonte om bij een plechtige communie aan de feesteling een missaal cadeau te doen. Vaak mooie exemplaren in een prachtig lederen etui.

Deze gebedenboeken zijn tijdens hun gebruik vaak een kleine schatkamer geworden van communieprentjes, doodsprentjes of andere gedachtenis- of bidprentjes.

We hebben de laatste tijd al enkele keren de gelegenheid gehad om zulke missalen te mogen doorbladeren, of zelfs in ontvangst te mogen nemen voor onze heemkundige kring.

Daarom ook deze vraag : heb je nog zo’n boek van jezelf, misschien van je ouders of andere familieleden, blader er eens in en kijk eens of er ook zulke prentjes bij zijn. Als jezelf er misschien niet zo’n belang aan hecht , onze heemkundekring des te meer. Wij verzamelen het graag ten gunste van alle geïnteresseerden.

Geef dus gerust een seintje bij een van onze kernleden.