Wie was Alexander van Weersch uit Canne?

Op maandag 23 april 2018 kregen we volgende reactie op onze website:
In april 1935 vertrok Alexander van Weersch met zijn vrouw Elisabeth Mullender vanuit Maastricht naar Kanne, naar de Brugstraat 12.
Hebben jullie hopelijk meer informatie over hem? Hadden zij kinderen, wanneer zijn zij overleden (beiden zijn in 1899 geboren). Hij in Geulle, zij in Gemmenich.
Alvast heel hartelijk dank voor jullie hulp
met hartelijke groet
Philippe van Wersch”

Wij zijn aan het werk gegaan en hebben uiteraard als eens gekeken op de website van Philippe van Wersch (https://warsage.nl/). Daarin beschrijft hij o.m. wat hij al gevonden heeft over Alexander van Wersch. In ons genealogisch programma van Kanne stond deze Alexander niet en evenmin zijn vrouw. Daaruit concluderen wij dat zij in Kanne geen kinderen gekregen hebben of  hier niet overleden zijn, want anders hadden we gegevens gevonden in de akten. Daarna heb ik het Register van aankomst en dat van vertrek van de gemeente Kanne voor de jaren dertig onderzocht. Daarin komen beiden wel voor. Een gedeelte van zijn officieel bekendstaand leven heb ik op die manier kunnen reconstrueren.

Alexander van Weersch is geboren op 23 juli 1891 in Geulle (nu een deelgemeente van Meerssen) als zoon van de 19-jarige, niet-gehuwde Anna Catharina Knoopen. Anna Catharina huwde op 14 april 1898 in Berg en Terblijt (nu een deelgemeente van Valkenburg) met Joannes Hubertus Michaël (Michiel) van Weersch. Michiel erkende de intussen bijna 8-jarige Alexander als zijn zoon. De familienaam van van Alexander Knoopen veranderde toen in van Weers(ch). Uit het huwelijk van Anna Catharina en Michiel werden nog drie kinderen geboren, 2 zonen en 1 dochter.

Als veertigjarige is Alexander samen met zijn vrouw Elisabeth Mullender op 18 februari 1931 ingeschreven in Canne, komend van Welkenraedt, Rue Grande Bruyère 14 c. Zijn vrouw was geboren in Gemmenich, in de buurt van Welkenraedt. Misschien hebben zij na hun huwelijk een aantal jaren in die buurt gewoond. Waar zij toen precies gingen wonen in Kanne, hebben we nog niet kunnen vaststellen.

Blijkbaar heeft hij zoals veel anderen in die tijd in Kanne werk gevonden bij het graven van het Albertkanaal: hij wordt machinist op de locomotief van een Deceauville. Eigen aan de Deceauville was het verplaatsbare smalspoor dat hiervoor gebruikt werd. Nog geen twee maanden later overkomt hem een zwaar ongeval bij de werken. Door de ontploffing van de stoommachine van de locomotief van de Decauville werd hij getroffen door rondvliegend ijzer en liep hij ook brandwonden op. Dat lezen we in een bericht van de Limburger Koerier van 13 april 1931.

De journalist vermeldt dat hij vijftig jaar was, maar dat is zeker niet waar. Wij denken dat hij na dat ongeval niet meer in staat is om het zware werk op de locomotieven voort te zetten, want hij wordt café-uitbater. Dat blijkt in de mededeling van de stad Maastricht op 8 september 1934. Als café-uitbater komt hij op die dag in Maastricht aan en gaat wonen in de Brusselsestraat, nr. 23.

Dit wordt bevestigd in het Register van vertrek van Canne: samen met zijn vrouw gaat hij op 31 augustus 1934 naar de Brusselsestraat 23 in Maastricht. Op dezelfde dag laat Alexander zich dan ook inschrijven in Maastricht. Hij opent enige dagen later, op 15 september 1934, in zijn huis aan de Brusselsestraat 23 een café. Volgens het bevolkingsregister van Maastricht is hij decorschilder/caféhouder.

Op 13 april 1935, een half jaar later, verhuist hij met zijn vrouw Elisabeth Mullender weer naar Kanne en gaat dan wonen in de Brugstaat 12, het huis dat later Café ’t Brökske werd en nu een particulier woonhuis is, gelegen in de Sint-Hubertusstraat. Vanheukelom vermeldt in zijn beschrijving van de inwoners in 1935 dat het huis toen gebruikt werd als winkel en café. Waarschijnlijk is Alexander daar cafébaas geworden. Hij is er in ieder geval gebleven tot in maart 1938.

Dan vertrekt het gezin, nog altijd bestaande uit 2 personen, naar Lanaken.
Wat hij daar ging doen en waar hij de rest van zijn leven heeft doorgebracht, is voor ons op dit ogenblik nog in nevelen gehuld.