Op basis van Amerikaanse bronnen van het 17e gewapende geniebataljon kunnen wij meer informatie geven over de bouw van de baileybrug over het kanaal.
In de geschiedschrijving van het 17e gewapende geniebataljon wordt kort iets over de aanleg van de brug in Kanne gezegd.
De volgende dag, bij Canne waar een DD Baileybrug was ingestort tijdens de bouw, bouwden dezelfde eenheden samen een 135-voets Treadway-brug over het Albertkanaal. (Er ontbraken 2 pontons en de brug werd nooit gebruikt.) (Unit History 17th Armored Engineer Battalion)
Op een andere site staat het volgende.
Als onderdeel van de nasleep van de Slag om Fort Eben-Emael bouwden het 17e en 82e gewapende geniebataljon een Baileybrug over het Albertkanaal bij het dorp Kanne. De eerste poging mislukte toen de brug in het kanaal viel. Op 15 september 1944 werd met hulp van een schip ter ondersteuning de brug voltooid. Het Albertkanaal functioneerde als verdedigingslinie voor de terugtrekkende vijand. (datab.us)
Een Nederlandse site gaat uitgebreid in op de aanleg van een nieuwe brug over het Albertkanaal in Kanne
Ondertussen kreeg het 82e gewapend geniebataljon de opdracht om een Baileybrug over het kanaal naar het eiland te bouwen. De vijand had zich stevig ingegraven aan de overkant en het was noodzakelijk eerst infanterie over te zetten voordat de bouw kon beginnen. De infanterie schakelde de tegenstand snel uit en een 140-voets DD Baileybrug werd gebouwd. Tijdens de bouw stortte echter een gedeelte in en viel de gehele brug in het kanaal. De benodigde uitrusting voor het bergen van de brug werd onmiddellijk besteld; de beschadigde delen werden bij het water “verbrand” en de rest van de brug werd teruggehaald naar de eigen oever waar herbouw begon. De brug werd nu met succes gebouwd en het verkeer begon in de nacht van 15 september.
De Nederlanders hadden twee aken door de Duitse linies gekregen en vanwege de mislukking van de eerste brug werd een van deze aken onder het midden van de Bailey geplaatst. Mogelijk betrof het een van de schepen die gedurende de oorlog werkloos in Kanne lagen (P.Vrijens). De aak ondersteunde de brug niet direct, maar was aanwezig in geval van overmatige doorbuiging. De brug werd in de volksmond de “Psychologische Brug” genoemd.
Door de vertraging als gevolg van de instorting van de Baileybrug werd snel een Treadway-brug gebouwd in dezelfde omgeving en voltooid in de vroege ochtend van 15 september. De operatie kon volgens plan doorgaan.
Het succes van deze onderneming werd bereikt door een combinatie van durf, geluk en agressiviteit die de Duitse verdedigers verraste. Een infanteriepatrouille van minder dan een peloton stak het Albertkanaal over ten oosten van Fort Eben-Emael in aanvalsboten zonder tegenstand en bereikte ongezien de sluizen aan het begin van de Zuid-Willemsvaart. Ze hadden net hun machinegeweren opgesteld toen ongeveer dertig Duitsers zelfverzekerd van het noorden kwamen. De smalle weg werd aan de linkerkant begrensd door kliffen en aan de rechterkant door het kanaal. De Duitsers werden volledig vernietigd. Gezien de uitrusting die ze bij zich hadden, was het waarschijnlijk een vernietigingssectie. Waren de Amerikanen vijf minuten later geweest, dan was het verhaal omgekeerd.
Hoewel het op de kaart onmogelijk leek, en in werkelijkheid nog meer, slaagden deze mannen erin om de kliffen tegenover Fort Eben-Emael te beklimmen en een steunpunt over het kanaal te vestigen. Onze troepen in het fort boden steun door over het kanaal te vuren. Meer troepen volgden en rukten noordwaarts op, waardoor een bruggenhoofd bij Canne werd vrijgemaakt. De eerste fase van deze oversteek werd bereikt.
Het eerdere geluk werd nu gevolgd door tegenslag. Vanwege de steile kanaaloevers in de buurt van het fort werd besloten een Baileybrug van 140 voet bij Canne te bouwen. Hoewel er slachtoffers vielen, vorderde de bouw snel tot de lanceerneus stevig op de overzijde stond. Toen stortte de brug plotseling in. Later bleek dat de oorzaak lag bij een defecte staalsectie in de lanceerneus, eerder beschadigd door granaatvuur. De brug was volgens het boekje gebouwd, het was de enige bekende mislukking in de hele ampagne, niemand kreeg de schuld, maar de feiten bleven: de brug was ingestort en de ingenieurs stonden onder druk.
Het Corps Engineer besloot twee dingen: ten eerste de brug onmiddellijk verwijderen en heropbouwen. Ten tweede, direct een Treadway-brug op een nabijgelegen, minder geschikte locatie beginnen. Hoewel het leek alsof er niet genoeg materiaal was, werd hiermee toch gestart. Alle beschikbare brugonderdelen werden uit Hermalle-sous-Argenteau gehaald – er waren ook nu twee secties te kort, dus werd die brug nooit voltooid.
De herbouwde Baileybrug werd exact zoals de vorige opgebouwd, behalve dat nu een aak eronder dreef. De stutten op de aak raakten de brug nooit, maar het zag er zo stevig uit dat niemand vragen stelde, en het vertrouwen in Baileybruggen werd hersteld. De ingenieurs noemden dit hun ‘psychologische brug’. De gepantserde eenheden hadden nu twee open wegen over het “eiland”.
Foto genomen vanuit een voertuig met een camouflagenet ervoor, geschoten door Daniel B. Jolliff.
In Maastricht bleef nog één ingenieursklus over: een grote Baileybrug voor langdurig gebruik. Deze bestond uit één overspanning van 190 voet (triple triple), twee overspanningen van 110 voet (triple single single). Deze brug bleef maanden in gebruik, evenals de ‘psychologische’ brug bij Canne.) en één van 40 voet (xixcorps.nl)
De originele stalen brug (foto Heemkunde Kanne) werd op 10 mei 1940 opgeblazen door het terugtrekkende Belgische leger om het oprukkende Duitse leger te stoppen.