Op 5 september 2021 werd ons lid Hubertine Vrancken 100 jaar. Een dag eerder werd zij in een eucharistieviering en tijdens een receptie in de zaal van de K.F. Sint-Cecilia door de hele dorpsgemeenschap gevierd. Ook het gemeentebestuur was bijna voltallig aanwezig.
Op 8 november bracht een afvaardiging van Heemkunde een bezoek aan Hubertine. Na een dikke proficiat en de overhandiging van een cadeau hadden Frans Mourmans en Paul Vrijens een gezellig gesprek met de feesteling. Na enige tijd kwam ook schoonzoon Hugo Clijsters het gezelschap versterken. Uiteraard ging het gesprek vooral over de voorbije honderd jaar.
Hubertine was het op een na jongste kind en enige meisje tussen zes jongens van Mathieu Vrancken en Maria Castermans.
Hubertina hoorde bij de eerste lichting meisjes, die naar de zusterschool gingen. (Zie Vrijens, P., De eerste leerlingen van de Vrije Lagere School in Kanne , Heemkunde Kanne, jg 24, 2023-1, p. 11-17). Haar eerste en ook haar plechtige communie deed zij in Kanne. Zij werd in 1933 in Wolder gevormd samen met een aantal andere meisjes uit Kanne.
Na haar lagere school ging zij naar het pensionaat van de Ursulinnen in Maaseik. Zij volgde er de klassieke humaniora en was een goede studente. Om in Maaseik te geraken ging het met de tram naar Maastricht, vandaar naar Vroenhoven bij Marres, en dan de tram naar Maaseik.
Maar bij het einde van de studie in Maaseik was er het werk op de boerderij. Daar zorgde zij voor het melken van de koeien en het leveren van de melk. Van de niet-verkochte melk maakte zij de boter. Haar vader had een gemengd bedrijf met naast een aantal akkers een twintigtal koeien, varkens en kippen.
Het gezin Vrancken heeft tijdens de Tweede Wereldoorlog nooit de boerderij verlaten, behalve de eerste en de laatste dag van de oorlog, want toen bleek het heel gevaarlijk in de buurt. Er waren wel veel mensen uit Neerkanne en de Oudeweg die kwamen overnachten in de berg.
Op 28 november 1953 trouwde Hubertine in Kanne met Henri (Haj) Castermans. Zij vertrok daarna uit de boerderij en begon op de hoek van de Oudeweg en de Nieuwe weg (nu Muizenberg) met een winkel. Zij nam er de winkel Limburgia over. Toen begon een leven met weinig vrije tijd. De winkel was open van 8 tot 22 u. Haj werkte in de Cockerill maar moest toch ook vaak thuis inspringen, zeker toen in 1956 hun dochter Maria geboren werd.
De winkel hield Hubertine open tot in 1988, toen zij 67 jaar was. Toen begon een ander, nieuw leven. Zij hield zich vanaf dat ogenblik bezig met de H. Grafkapel: de deur op tijd openen, zorgen voor voldoende kaarsen, poetsen, geld uit het kluisje halen en de kapel weer sluiten.
Ze werd werkend lid van Ziekenzorg, nu Samana, en bleef dit doen tot een paar jaar geleden.
Zeker mogen we niet vergeten dat Hubertine ook lid werd van het Sint-Hubertuszangkoor, het koor waar ze nu nog altijd lid van is. Iedere zondag, als de coronapandemie het tenminste toelaat, staat Hubertine kaarsrecht “haar vrouwtje” in de kerk.
Nog veel jaren in goede gezondheid voor onze eeuweling
Voor meer informatie, zie Heemkunde Kanne, 2021, jg. 22, nr. 4. Dit nummer verschijnt in december 2021